مقایسه شاخص بهداشت دهان و دندان (OHI-S) دانش‌آموزان راهنمایی شهری و روستایی شهرستان شهریار

زمینه و هدف: مطالعات اپیدمیولوژیک نقش مهمی در برنامه‌ریزی برای بهبود بهداشت دهان و دندان ایفا می‌نمایند. تحقیق حاضر با هدف تعیین شاخص بهداشت دهان و دندان (OHI-S) در دانش‌آموزان راهنمایی شهری و روستایی شهرستان شهریار در سال 1386 انجام شد. روش بررسی: در این تحقیق توصیفی-تحلیلی، 400 دانش‌آموز مدارس راهنمایی (12، 13، 14 ساله) شهری و روستایی شهرستان شهریار پس از کسب مجوزاز سازمانهای مربوطه به صورت تصادفی و به تعداد مساوی از دو جنس و مدارس شهری و روستایی انتخاب و بررسی شدند. معاینات با سوند و آینه دندانپزشکی و نور چراغ مطالعه انجام و شاخص‌های دبری و جرم و به همراه شاخص ساده شده بهداشت دهان و دندان (OHI-S) طبق معیارهای WHO در 6 سکستانت دهان برآورد و ثبت گردید. داده‌های دموگرافیک ثبت و شاخص‌ بهداشت دهان و دندان با آزمون‌های Mann-whitney U، Kruskal wallis و مقایسه‌های دوبه دوی Dunett تحلیل شدند. یافته ها: شاخص OHI-S در مناطق شهری برابر 57/0±96/1 و در مناطق روستایی برابر 56/0±33/2 بود که در نمونه‌های روستایی به صورت معنی‌داری بیشتر بود (0001/0p<). بیشتر نمونه‌ها (5/52%) روزانه یک بار مسواک می‌زدند، 3/71% از نخ دندان استفاده نکرده و 8/28% به طور مرتب یا نامرتب از آن استفاده می‌کردند. 3/52% به دندانپزشک مراجعه نکرده و 8/33% در موارد اورژانس مراجعه می‌کردند. فقط 14% مرتب هر سال به دندانپزشک مراجعه می‌کردند. 22 نفر (5/5%)؛ بهداشت خوب، 359 نفر (8/89%) بهداشت متوسط و 19 نفر (8/4%) بهداشت بد داشتند. تفاوت‌های معنی‌داری برحسب جنس، نوع مدرسه، سن در وضعیت بهداشت دهان و دندان دیده نشد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج تحقیق وضعیت بهداشت دهان و دندان دانش‌آموزان مورد بررسی در حد متوسطی باشد. با این حال، کاستی‌هایی در امر پیشگیری در میان دانش‌آموزان وجود داشته و تلاش برای افزایش سطح آگاهی جامعه در امر پیشگیری و بهداشت ضرورت دارد.